Een 'rommelig schutterstuk', zo noemde Jessurun d'Oliveira zijn klassiek geworden bundel interviews met enkele van de beste Nederlandstalige romanschrijvers en dichters uit de naoorlogse periode, zoals W.F. Hermans, Lucebert, Harry Mulisch, Jan Wolkers, Hugo Claus, G.K. van het Reve en Leo Vroman. Voor 'rommelig' leze men liever veelzijdig, flitsend en vol onverwachte wendingen. Maar een schutterstuk is het zeker, dit groepsportret van elf mannelijke auteurs, die elk op een eigen manier een stempel drukten op onze literatuur in de decennia na 1945. In de handen van Jessurun d'Oliveira wordt het interview niet louter een instrument van 'human interest', maar wordt het bijna een essayistisch genre op zichzelf, en dan van de meest levendige en verrassende soort
